1. اتینگهاوزن، ریچارد و گرابر، الگ، هنر و معماری اسلامی، 1387،ترجمه یعقوب آژند، تهران: سمت.
2. باهنر، ناصر، 1387، شناخت ارتباطات جمعی(مقدمّه)، تهران:دانشکدۀ صداو سیما.
3. بلر، شیلا و بلوم، جاناتان،1386، هنر و معماری اسلامی، ترجمۀ یعقوب آژند، تهران:سمت.
4. پیرنیا، محمدکریم، 1389، سبک شناسی معماری ایران، به کوشش غلامحسین معماریان، تهران: سروش دانش.
5. تقی زاده، محمد(1387)، شهر و معماری اسلامی، تهران: مانی.
6. حاجی قاسمی، کامبیز(1389)، گنجنامه(فرهنگ آثار معماری ایران)، دفتر سیزدهم: امامزادهها و مقابر، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
7. رودنبولر، اریک دبلیو(1387)، ارتباطات آیینی در گفتگوهای روزمره تا جشنهای رسانهای شده، ترجمه عبدالله گیویان، تهران:. دانشگاه امام صادق (ع).
8. فلامکی، محمد منصور(1385)، شکل گیری معماری در تجارب ایران و غرب، تهران: فضا.
9. فیسک، جان، درآمدی بر مطالعات ارتباطی(1384)، تهران:مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
10. کری، جیمز(1376)، ارتباطات و فرهنگ، ترجمه مریم داداشی، تهران: نقطه.
11. کیانی، یوسف(1387)، تاریخ هنر معماری ایران در دوره اسلامی، تهران: سمت.
12. مک کویل، دنیس(1388)،درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران:مرکز مطالعات رسانهها.
13. مهدیزاده، سیدمحمد(1384)، ،مطالعه تطبیقی نظریه کاشت و دریافت در ارتباطات، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات صدا و سیما.
14. مهدیزاده، سیدمحمد(1392)، نظریههای رسانه؛ اندیشههای رایج و دیدگاههای انتقادی، تهران: همشهری.
15. نقره کار، عبدالحمید(1387)، درآمدی بر هویت اسلامی در معماری و شهرسازی، تهران: شرکت طرح و نشر پیام سیما وزارت مسکن و شهرسازی، دفتر معماری و طراحی شهری.