کنش وساطت در ازدواج از دیرباز در جوامع مرسوم بوده است. امروزه به دلیل رشد فناوری و فضای گسترده ارتباطی، شکل جدیدی از وساطت نمایان شده است که با استفاده از رسانه بر بستر نت، مشاهده میشود. اکنون شبکه جهانی اینترنت و مالکان سایتها و شبکه های اجتماعی، واسطه گرانی هستند که با ویژگی های خاصی کنش وساطت را از مدل سنتی آن متمایز نموده اند. پژوهش حاضر با بررسی یک سایت و یک گروه از شبکه اجتماعی تلگرام به بررسی نحوه این وساطت پرداخته است. با استفاده از روش تحلیل مضمون و مصاحبه هایی که از افراد مختلف و کاربران این شبکه ها انجام شد یافته های تحقیق نشان میدهد که این مدل از وساطت، هرچند ظرفیتی بسیار مهم به شمار میآید و امروزه نیز ناگزیر از استفاده آن هستیم، اما در جامعه ایرانی ناکارآمد است و شبکه های موجود، نوعی گرته برداری از صنعت دوستیابی و همسریابی غربی بوده که مبتنی بر نظام سرمایهداری و منفعت «خود» است. ارتباط شکل گرفته در این شبکه ها که نمونهای از عشق سیال است همراه با هویت های مجهول و مجعول، آسیبهای زیادی به کاربران وارد می سازد. حال آنکه بنابر مبنای دینی، وساطت، کنشی فرهنگی و نه اقتصادی، و مبتنی بر سودرسانی به دیگری است. بنابراین علاوه بر نیاز به شناخت پدیده و اتخاذ راهبردهای سیاستگذارانه به جای برخوردهای امنیتی و کنش های تهدیدانگارانه، لازم است به بازسازی الگوی بومی وساطت در جامعه شبکه ای پرداخته شود.
موذن سلطان آبادی, معصومه, & اسلامی تنها, اصغر. (1402). بررسی کنش ارتباطی وساطت ازدواج در جامعه شبکهای (مطالعه موردی: سایت همسریابی آغازنو و گروه تلگرامی محسن). دوفصلنامه علمی پژوهشی دین و سیاست فرهنگی, 10(1), 55-84.
MLA
معصومه موذن سلطان آبادی; اصغر اسلامی تنها. "بررسی کنش ارتباطی وساطت ازدواج در جامعه شبکهای (مطالعه موردی: سایت همسریابی آغازنو و گروه تلگرامی محسن)". دوفصلنامه علمی پژوهشی دین و سیاست فرهنگی, 10, 1, 1402, 55-84.
HARVARD
موذن سلطان آبادی, معصومه, اسلامی تنها, اصغر. (1402). 'بررسی کنش ارتباطی وساطت ازدواج در جامعه شبکهای (مطالعه موردی: سایت همسریابی آغازنو و گروه تلگرامی محسن)', دوفصلنامه علمی پژوهشی دین و سیاست فرهنگی, 10(1), pp. 55-84.
VANCOUVER
موذن سلطان آبادی, معصومه, اسلامی تنها, اصغر. بررسی کنش ارتباطی وساطت ازدواج در جامعه شبکهای (مطالعه موردی: سایت همسریابی آغازنو و گروه تلگرامی محسن). دوفصلنامه علمی پژوهشی دین و سیاست فرهنگی, 1402; 10(1): 55-84.